July 4, 2022



Every year, without knowing it I have passed the day when the last fires will Wave to me.
And the silence will stout tireless traveler like the beam of a lightless star.
Then I will nolonger find myself as in a strange Garment surprised at the earth
And love of one woman
And the shamelessness of men
As today writting after three days of rain hearing the Wern sing and the falling cease
And bowing not knowing to what..!


 یاد واره جان
  
     هر سال ندانسته از ان روز می گذرم که اخرین شراره ها - به بدرود
دست می تکانندم
آنوقت. موج سکوت فرا می رسد
همچون مسافری خستگی نشناس
                                    مثل تراوش تاریکی
                                                     از ستاره ای خاموش وبی نور

آنوقت دیگر  خودرا چون  جامه غریب زندگی از زمین شگفت زده نمی یابم
ونیز عشق یک زن
و بی شرمی مردان
چون امروز-نوشتن در پی سه روز بارش -گنحشگ ها می خوانند - با پایان ریزش باران
و سر فرو آورند بی آنکه بدانند به جه؟!

 


 

December 22, 2019


بــــــــــــــــــــــــــــوقِ سگ

بوقکی دارم که بوقِ مردم است            دُمِ او گه راست و گه کژُدُم است
گاه جنباند دُ مَش را در هوا                   گه کند د م را نهان بین دوپا
کارهایش خنده دارد یک کمی                غم گریزان میکند ازآدمی
او گمان دارد نگهبان من است              حافظ مال و دل و جان من است
همسرم را دوست دارد بی گمان            وین نکردست او زما هرگز نهان
 میدود پیشش ز نزد ما چو برق                بین ما هر دو نهد فی الجمله فرق
گر نشیند خانمش بر صندلی                    سگ پرد توی دلش بی معطلی
خانمش اما به او بی اعتناست                    گم نخواهد شد کسی در راهِ راست
***************
گفت یار از بوق سگ بس ! کافیه                    بگذر از این قافیه ک علافیه               
گفتمش ای جان-ز عشق روی دوست            می نگنجم در میانِ پی و پوست
بوق و کرنا را بهانه می شمار                         هرسخن دارد نشانِ کویِ یار
در غزل پیرِ مرادم حافــــظ است                  هر چه می آید بیا د م حــافــظه است 
مثنوی را نقـــش مولانــــــاستی                        لاجرم برما مگیـــــر این کاستی
سعـــــــدی شیرین سخن استــــادِ من                داده امثال و حِکم او یاد من
گفت هوشنـــــــگم زِ نیــــــــما چون شبی           صبح در راه است روشن کوکبی
آی آدمها چو می خواند خروس                       صبح می آید چه بنشستی عبوس
****************
در بیان هجـــــرت و شوقِ وطن                    شد امیـــــــــــــــــــدِ شاعران امید من
وآن فــــروغ دیده ی نوآوران                       در تولد مرگ را می دید  عیان
بامدادان گل چو در مِه می شکفت  ِ              گوشِ دل پیغامِ احمد می شنفت
داد سهرابم نشان ازکویِ دوست                   هرچه میبینم نشانِ روی اوست
این سخن پایان ندارد الحذر                         بی حدیث و بوق و کرنا در سفر
مخلص شعری ام ای جان آذزخش                میگذارم تا برافرازم درفش
یاد پیـــــــر طوس افتادم دمی                         پـــــــارسی از وی رسیدستم همــــــــی
پارسی آوایِ جانست و روان                          پارسی زان شد زبانِ شاعرا ن
چون که زادستیم در ایران زمین                        یا زبان پارسی گشتیم عجین
پارسی چون پرنیان و چون پرند                      پارسی شهدین وشیرین همچو قـــــند
این سخن را نیست پایان و کران                          تنـــــــدر آمــــــــــد آ ذرخشش درمیـــــــــان
ع خ
تام تمامت به دو هزار و شانزده از تولد  میترا یامسیح   
 26 march


April 27, 2014

flying in ballon over southern CA.................
Powered By Blogger

چشم انداز

ما هیچ مانگا ه

Search This Blog

On this b-loging businessُ.

It has been a while since I wrote any thing that I did not have an audience in mind or better yet did not know who might read or not and what for. Concentrating on Poetry and free style format stream of consciousness is what I HAVE IN MIND LIKE YOUR JOURNAL OR DAIRY. IN BOTH FARSI AND ENGLISH. LET FREEDOM evolve
.

غروب صحرا

غروب صحرا
My photo
Oakton, Virginia, United States